( hm ) Ich glaub es isch scho vill z’vill wegglo worde. Also ich ha sGfühl es isch jo so reduziert uf no ganz wenigs. Weisch so und mer goht jez grad no, wenns hoch kunnt, goht mer no knapp in dKirche. Wenns no… aso jo, wenns hoch kunnt müesst mer so sage, reagiert mer ufe Tod… vo öpperem… persönlig. ( Ähm ) Denn goht mer villicht no knapp in d’Kirche, macht no es Liichemöhli und denn schwup schwup isch die Person weg, oder ( ? ) – und wenn de seisch traditionelle Begräbnis, ich ( … ) – ich würd nüt wäg loh. Villicht würd ich en anderi Form sueche, oder so, aber jo, weglo nid. Im Gegeteil.
/R.G.
Bestatter. Familienvater.
D Frag für mich isch, was isch hüt no traditionell ? Oder d’Vielfalt vode Begräbnis isch hüt so gross, dass d’Traditione eigentlich ehnder d’Mindeheit sind. Äh
