Jo. – ( öhm ) Jo denn machts mi sicher mal betroffe… und ( ähm )… bis zumene gwüsse Grad au hilflos. Will de weisch, dass isch öpis wo, jo, do chasch… do chasch du mitgo, dernäbe si, aber mache muess es denn letschtlich dä oder die ällei. — So. – Glaub das. – Jo, und denn au aso so… weisch was jez so mit de Babs und em Mami so gsi isch… au s’merke… ( ähm ) – wennd sone Nochricht hesch… heisst das jo meischtens… ih dä meischtä Fäll nid grad : ‹‹morn isch fertig››. Und ( ähm )… und heisst das au no ganz vill Läbe. Und nid nume eifach nur no… ebe die… dass… ( ähm ) die Nochricht, dass jez öper vilicht denn emol gli stirbt. So. Das isch so öpis, jo, woni jez au bi mir selber merk. Das isch das wo wichtig isch und nid… klar… hesch das jezte, oder ( ? ) und so… aber ( ähm ), ich dängg do hän jez d’Babs und s’Mami sehr klar mir au ufzeigt ; und hey, do isch no ganz ganz e grosse Teil anders. Wo mer chan mache. Und jä.