/T.S.
Studentin. Mutter starb an Brustkrebs.

( ähm ) Ich glaub du chasch bewusster Läbe, wenn du – wenn du weisch, oder agnoh hesch, oder irgendwie akzeptiert hesch, dass du irgendwenn mol wirsch stärbe. ( ähm ) Wennd irgendwie de Tod so usbländisch und eifach läbsch und quasi nüt wötsch vom Tod wüsse, denn – hani s’Gfühl chasch ab und zue… –… jo nei, das goht warschinlich au. Aso wenn me sich so gar nid demit use­- nandersetzt, denn läbt me warschinlich so wie me läbt – aber ich han s’Gfühl, wenn de di demit usenandersetzisch und weisch — ebe denn chasch au chli bewusster läbe oder chasch mol sage : ‹‹hey, jo ich mach jetzt das nid witer, well das, jo, macht mir jetzt irgendwie – weiss au nid – nid glücklich und denn – wärs jo schad, das witerzmache, well s’Läbe isch endlich und irgendwenn… ( ähm ) … jo, stirbt me und denne het me villicht nid alles gmacht was me will››. Aber… – Jo, das isch natürlich immer vorusgsetzt du hesch die Möglichkeite – überhaupt, überhaupt z’wähle und z’luege.
«Wennd irgendwie de Tod so usbländisch und eifach läbsch und quasi nüt wötsch vom Tod wüsse, denn hani s’Gfühl chasch ab und zue… jo nei, das goht warschinlich au.»

Antworten der anderen Personen

/R.G.
Bestatter. Familienvater.

«Ich stah am Morge uf, gah da is Gschäft abe, ich
ghöre d’Vögeli pfiffe. Ich gnüss das. Ich ghör
d’Vögeli pfiffe, wo ich am Kolleg säg : ‹ghörsch dä
Vogel ?› – ‹Was Vogel ? Ich ghör nur d’Isebahn.›
…und ich ghör halt de Vogel.»

Antwort lesen